Dit jaar, in de maand mei, is het zeventig jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog (1940-1945) ten einde kwam. In 2005 is op deze website een uitgebreid verhaal verschenen over het leven in Julianadorp en Koegras tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de loop van de jaren daarna zijn er bijlages aan toegevoegd met nieuwe ontdekkingen/verhalen over die donkere jaren in Koegras. In 2013 kregen we van Govert de Jong, zelf in 1948 geëmigreerd naar Canada, een uitgebreide beschrijving over zijn leven als vluchteling in Koegras. Eén van de verhalen van 2005 gaat over de bunkers in Julianadorp en Koegras en de anti-tankgracht die ten zuiden van Julianadorp, die tijdens de oorlog in opdracht van de Duitse bezetter werden gebouwd en gegraven. De bunkers en de anti-tankgracht maakten deel uit van de Atlantic Wall, een verdedigingslinie langs de kust die zich uitstrekte van Noorwegen tot aan de Pyreneeën in Spanje. Jongstleden kregen we via de Helderse Historische Vereniging een aantal foto’s van Julianadorp, die in 1967 zijn gemaakt door Lou Berg, ambtenaar openbare werken. Op één van de foto’s is het meest oostelijk deel van de anti-tankgracht nog zichtbaar. Naderhand is het grootste deel gedempt. Een klein deel van de gracht, gelegen dichtbij de Rijksweg, bestaat nog. Na een lange tijd van verzwijgen van Altlantic Wall is er inmiddels weer internationale belangstelling voor het gigantische verdedigingsproject. Gepaard gaand met congressen en websites worden pogingen ondernomen de Altlantic Wall museaal te maken. Ook In Julianadorp bij strandslag de Zandloper wordt een bunker zoveel als mogelijk naar de oorspronklijke staat teruggebracht en opengesteld voor bezoekers klik hier voor meer info over het leven in Julianadorp & Het Koegras tijdens de Tweede Wereldoorlog 1939-1945

Van de, in de Tweede Wereldoorlog, gebouwde bunkers zijn inmiddels veel gesloopt of in de grond afgezonken. Bloembollentelers hadden geen economisch belang bij die zware betonnen kolossen, die na de oorlog nog her en der op hun land stonden. Zij probeerden verschillende methodes om die “krengen” weg te krijgen. Bijvoorbeeld, door een groot gat te graven naast de bunker met de bedoeling de bunker in het gat te laten kantelen of het zand onder de bunker weg te puiten zodat deze langzaam wegzonk in de grond, maar ook gewoon slopen met grof geweld is meermalen toegepast. Dat het toch ook wel bijzonder werd gevonden dat een bunker werd gesloopt,kan worden opgemaakt uit het voornemen in 1987 om de bunker van Niek Meskers aan de Kortevliet te gaan slopen. Wethouders van dienst, Sj Post en Klein Bennink, werden uitgenodigd voor een kleine ceremonie die vooraf ging aan de sloop van de bunker. Arie Dobbe, voorzitter van buurtcommissie de Friese Buurt,had daarbij de leiding. Sloopbedrijf Mels Oosterbeek had voorafgaand gaten in de bunker geboord en voorzien van springstof. Nadat de speeches waren gehouden zou de grote klap volgen met de verwachting dat de gehele bunker uitelkaar zou spatten. Echter dat viel zwaar tegen, springstof spoot met grote kracht met een rookpluimpje uit meerdere boorgaten.Het verwachte uitelkaar spatten van de kolos bleef uit, van de zijkanten braken nog wel fikse delen af, maar het grote uiteenvalen bleef uit. Het slopen van de rest moest daarna met drilboren worden voltooid.